Nerwice albo inaczej zaburzenia lękowe to szerokie pojęcie o charakterze zbiorczym, które obejmuje wiele typów zaburzeń. Nerwice można podzielić według różnych kryteriów, np. na podstawie objawów czy etiologii zaburzeń. Typologii nerwic jest co najmniej kilka. Jedną z najpopularniejszych klasyfikacji nerwic proponuje. W polskiej psychiatrii wyróżnia się między innymi nerwicę neurasteniczną, nerwicę hipochondryczną, nerwicę histeryczną, nerwicę depresyjną, nerwicę lękową i nerwicę anankastyczną. Wiele z tych nazw nie funkcjonuje w oficjalnych klasyfikacjach chorób, ale utrwaliły się one w języku potocznym. Dowiedz się więcej na temat nerwicy. Warto na ten temat wiedzieć tym bardziej, że coraz więcej osób, zmaga się z nerwicą.

Jakie są najczęściej spotykane nerwice?

Nerwica ma wiele twarzy, jednak pewne jej rodzaje występują bardziej powszechnie niż inne. Do jednej z najczęściej występujących nerwic należy nerwica lękowa. Początki mogą być bardzo niewinne, natomiast silnie rozwinięta nerwica lękowa praktycznie uniemożliwia normalne życie. Do pierwszych objawów należy narastający lęk przed określoną sytuacją, może być podyktowany racjonalnymi przesłankami (np. powstał w związku z jakąś bardzo przykrą czy niebezpieczną sytuacją) lub nie. Z czasem jednak zostaje on wyolbrzymiony i nabiera absurdalnych rozmiarów, a dla osoby zmagającej się z tym lękiem stanowi poważne utrudnienie w codziennym życiu. Taka nerwica lękowa może przybierać postać fobii, przy czym osoba zmagająca się z fobią nie musi automatycznie cierpieć na nerwicę. Leczenie fobii dotyczących tylko jednego czynnika wywołującego lęk zazwyczaj cieszy się wysoką skutecznością, wiele osób cierpiących na fobie nie ma problemów z normalnym funkcjonowaniem na co dzień. Natomiast nieleczona i rozwijająca się fobia może przekształcić się w nerwicę – pojawia się permanentny lęk przed napotkaniem obiektu swojej fobii oraz paniczna i zagrażająca zdrowiu reakcja w takiej sytuacji.

Nerwica – jakie są objawy zaburzeń lękowych?

nerwicaLęk jest to negatywny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. W odróżnieniu od strachu jest on procesem wewnętrznym, niezwiązanym z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem. Oznacza to, że strach jest stanem, w którym boimy się realnego zagrożenia, np. ognia w czasie pożaru. Lęk natomiast jest strachem przed nierealnym lub mało realnym zagrożeniem, np. lęk przed przejściem przez jakikolwiek most (gefyrofobia), co nie stanowi zazwyczaj przecież realnego zagrożenia. Jednym z rodzajów nerwicy lękowej jest nerwica serca. Nerwica serca polega na przyśpieszonym rytmie serca, bólu w klatce i dusznościach. Bardzo często w diagnozie nerwicy serca konieczne są badania, które wykluczą fizjologiczne przyczyny takich zaburzeń. Zazwyczaj osoba z nerwicą serca udaje się najpierw do lekarza ogólnego, ponieważ objawy wskazują na chorobę serca.

Nerwica – diagnoza

Podstawą diagnostyki zaburzeń nerwicowych jest odpowiedni wywiad przeprowadzony przez specjalistę. Ważne jest dokładne określenie i usystematyzowanie objawów. Lekarz psychiatra dzięki nim może ustalić odpowiednie rozpoznanie i wdrożyć prawidłowe leczenie. Do postawienia diagnozy stosowane są kryteria rozpoznawania chorób psychicznych zawarte w klasyfikacji chorób i schorzeń ICD-10. W przypadku zaburzeń histerycznych, a także przebiegających pod postacią somatyczną ważne jest w pierwszej kolejności wykluczenie przyczyn organicznych. W tym celu lekarz rodzinny i specjaliści, do których pacjent jest kierowany, przeprowadzają odpowiednie badania. Ogromna ilość objawów, jakie towarzyszą nerwicom, a także trudności diagnostyczne, z jakimi borykają się lekarze, sprawiają, że są to choroby wymagające często współpracy wielu specjalistów, odpowiedniego leczenia i cierpliwości ze strony pacjentów.

Nerwica – jak leczyć

Pierwszym krokiem jest podanie leków łagodzących objawy i pozwalających pacjentowi na odzyskanie spokoju. Równolegle rozpoczyna się prowadzenie terapii, często długotrwałej, której celem jest poznanie przyczyn wystąpienia nerwicy i praca nad psychiką pacjenta. W takiej terapii chodzi o to, żeby chorego faktycznie wyleczyć i umożliwić mu powrót do normalnego życia, a nie tylko wygaszenie objawów medykamentami. Często wyleczenie nerwicy wymaga od chorego wielu zmian w życiu w tym dotychczasowych nawyków czy nawet zmiany otoczenia. Bardzo ważne jest zbudowanie u chorego poczucia akceptacji, bezpieczeństwa i zrozumienia. Dzięki temu pacjent znajduje w sobie siły do stawienia czoła na nowo tym zadaniom, które wcześniej były niemożliwe do wykonania. Jeżeli nerwica rozwinęła się wskutek nagłego zdarzenia w życiu chorego, które wywołało ogromny stres, w terapii jest bardzo istotne, by pomóc pacjentowi spojrzeć z innej perspektywy na to zdarzenie i odpowiednio ukierunkować emocje z nim związane. Szczególnie istotne jest również wsparcie i zrozumienie najbliższych osób, co bardzo pomaga w terapii i po jej zakończeniu utrwala efekty.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here